Fit blijven of worden tijdens de zomerstop?
De zomerstop is een ideaal moment om te werken aan zwakke punten en deze te verbeteren. Door tijdens de zomerstop door te trainen, blijft je lichaam fit, wordt je beter en voorkom je blessures.
Onderzoek heeft aangetoond dat na de winter- en zomerstop de meeste blessures ontstaan omdat je lichaam niet meer gewend is aan belasting en vermoeidheid. Dit gebeurt met name in de eerste helft van het seizoen en dan vooral in de tweede helft van de wedstrijden. Voetballers worden dus fitter naarmate het seizoen vordert, in plaats van fit te beginnen. Dit is natuurlijk niet de optimale manier om het seizoen te starten en uiteindelijk te beëindigen.
Hier kun je natuurlijk zelf wat aan doen tijdens de zomerstop.
De FIFA heeft een programma opgesteld die ervoor zorgt dat alle grondmotorische eigenschappen worden getraind (uithoudingsvermogen, kracht, snelheid, coördinatie en lenigheid). Dit is een prima programma, opgedeeld in niveau 1 tot en met niveau 3, waar je de zomer goed mee door kan komen. Minimaal 2x per week maar het mag zeker ook vaker.
Open hier het programma
Heel veel succes!
Jeroen van der Veen
Sportfysiotherapeut van Kasteel Fysiotherapie.
Spierpijn
Het seizoen is halverwege en we gaan langzaam naar de tweede seizoenshelft. De meesten hebben even stilgestaan en gaan nu weer trainen. Dat je na de eerste keren weer spierpijn krijgt is eigenlijk heel normaal. Helemaal bij een sport als voetbal waar ook nog de nodige explosiviteit wordt gevraagd kan spierpijn soms erg hevig zijn.
Maar wat is nu eigenlijk spierpijn?
Er zijn twee soorten. Acute spierpijn ontstaat tijdens de inspanning en is het directe gevolg van lactaatopstapeling. Je verzuurt en dat geeft de bekende brandende spierpijn die maakt dat je tijdens bijvoorbeeld een maximale inspanningstest uiteindelijk uitgeput raakt. Acute spierpijn zakt en verdwijnt onmiddellijk na het staken van de anaerobe inspanning. De spierpijn waar we het meestal over hebben is Delayed Onset Muscle Soreness (DOMS). Dit is wat de Duitsers zo treffend Muskelkater, ofwel spierkater noemen. De pijn treedt enkele uren tot een dag na de prestatie op, bereikt zijn hoogtepunt rond het tweede etmaal, om vervolgens af te nemen en na ongeveer een week volledig te zijn verdwenen.
Het ontstaan van spierpijn is een stuk lastiger uit te leggen omdat het nog niet helemaal wordt begrepen. In 1902 meldde een zekere dokter Hough in de eerste wetenschappelijke publicatie over spierpijn dat het ongemak hoogstwaarschijnlijk moet worden toegeschreven aan kleine scheurtjes in het op de proef gestelde spierweefsel. In het kort: het weefsel gaat ontsteken en daardoor ontstaat de pijn.
Maar moderner onderzoek suggereert dat het toch iets anders zit. De Zweedse spierdeskundige Lars-Erik Thornell kon maar niet snappen waarom veel atleten zelfs met flinke spierpijn kunnen blijven trainen en daar zelfs extra profijt van lijken te hebben. Dat zogenoemde second bout effect strookte niet met de heersende inzichten. Als er sprake zou zijn van beschadigingen, compleet met ontstekingsreacties en zwellingen, zou een atleet die met spierpijn traint zichzelf moeten slopen en dat is niet het geval. Een leerling van Thornell liet studenten vijftien keer achter elkaar van de trappen in een twintig verdiepingen tellend universiteitsgebouw af rennen. Weefselproeven die tot een week na de inspanning werden genomen, lieten zien dat het belaste spierweefsel zich aanpaste door meer sarkomeren aan te maken, de kleinste energieproducerende segmenten in de spiervezels. Al na enkele uren zagen ze langer, sterker, kortom beter spierweefsel. In eerdere experimenten werd deze reactie op de inspanning pas na twee à drie dagen aangetoond. Nog opvallender was dat de gepijnigde spiercellen gedurende de hele observatieperiode geen spoor van beschadiging, ontsteking of zwelling vertoonden. De proefpersonen ontwikkelden flinke spierpijn, maar die was niet het gevolg van enige schade.
Wat was het verschil tussen de beide onderzoeken en waarnemingen?
Waarschijnlijk omdat onderzoek naar spierpijn tot voor kort werd gedaan bij proefdieren. Weefselproeven bij mensen waren erg ingrijpend. Die proefdieren werden ook onevenredig zwaar belast, terwijl we natuurlijk geïnteresseerd zijn in de adaptieve processen bij een min of meer normale trainingsbelasting.
De ontstekingsprocessen waren waarschijnlijk een gevolg van de door de biopsie veroorzaakte microtrauma. Oneerbiedig gezegd, als je met een grove naald in gezond weefsel prikt, antwoordt dat weefsel vrijwel direct met een meetbare ontstekingsreactie. Daar is mogelijk geen rekening mee gehouden.
Hoe nu om te gaan met spierpijn? Persoonlijk denk ik dat pijn een signaal is van het lichaam om even rustig aan te doen en na een paar dagen rustig de training weer op te bouwen.
Succes met de trainingen!
Jeroen van der Veen, clubfysiotherapeut vv. H.S'88
Elke woensdagavond is er een inloopspreekuur!
Tussen 20:00 uur en 20:30 uur ben je van harte welkom!
