HS88 VR1 - Farmsum VR1, ooit een kraker, nu een verplicht nummer? Eindstand 5-2 (rust 4-1)

1 minute And the SUN started to Grow & Glow.....

  HS88 VR1 – Farmsum VR1 eerder een kampioenswedstrijd, hoe ging het nu?

Farmsum, ooit een angstgegner die ons 1,5 jaar terug nog van promotie had kunnen afhouden, (wat net niet lukte gelukkig) maar nu verworden tot een matige middenmoter, kwam zaterdag op bezoek. De meeste dames kenden elkaar nog, de messen leken geslepen.

Er werd gestart met 1 minuut stilte ter nagedachtenis aan de ons ontvallen jongens; ”Murphy & Matthijs” . De gedachte aan hun was intens en gaf ons kracht. https://youtu.be/8DhRWgO5R9g

Al binnen 3 minuten maakten we onze ambities waar doordat Daphne de Jong (Jonkie) een in eerste instantie geblokte bal alsnog wist in te schieten. Weer 3 minuten later maakte andere Daphne haar 20^e competitiegoal.  Je denkt dan altijd, wow waar zal dit eindigen, waar werken ze naartoe en vervolgens blijft de goal een dik halfuur gesloten. Het moet gezegd, prachtig positievoetbal, flamboyante uitbraken, een lust voor het oog, maar toch de stand niet verder uitbouwen. Althans op moment dat je dat weer gaat denken, vliegen ze je ineens weer om de oren, wanneer Daphne de bal in de 40^e minuut op de 16 oppakt , draait en genadeloos uithaalt, 2 minuten later gevolgd door een werkelijk prachtige opzet vanuit het middenveld naar rechts en voorzet van Jonkie strak op het voorhoofd van Maaike, die de 4-0 aantekende.  Dat we dan toch vlak voor de pauze nog iemand laten ontglippen en na een 1 op 1 met de keeper een tegengoal moeten incasseren is onnodig en zuur.

Zuur wordt het helemaal, wanneer we koud uit de kleedkamer op 4-2 worden gezet. Een schotje op goal wordt met een eigen hoofd iets opgelift, waardoor keepster Esmee net de grip niet kreeg en de bal over haar vingertoppen moest laten gaan. De volgende periode was ronduit slecht van HS88, rommelig, geen strijd, geen beweging, waardoor Farmsum het geloof weer kreeg in meer.  De herpositionering van de dribbelaarster van Farmsum wisten we niet goed te pareren, waardoor ze steeds speldenprikken kon uitdelen, wat leidde tot een aantal corners, die overigens niet gevaarlijk waren.

Er waren door lichte blessures de eerste wissels ingebracht en Nathalie was daar 1 van. Esmee schoot de bal op maat voor de voet van Nathalie, die Maaike zag vertrekken en inspeelde. Die legde vervolgens de bal panklaar op Jacobine en die weet wel wat je met zo’n kans moet doen;  5-2 in de 66^e minuut. Genoeg zo bleek voor de overwinning, want de wedstrijd ging als een nachtkaars uit, saai naar het einde. Een moeilijke pot, deze keer niet zozeer door de tegenstander, maar doordat we het onszelf niet gemakkelijk maakten.

We staan door deze winstpartij wel weer bovenaan, maar met VVK hijgend in onze nek, die nog in theorie iets betere cijfers toont, met 2 wedstrijden minder.

Volgende week maar eens Gluren bij de (Sidde-) buren, onze komende tegestander, die spelen dan tegen VVK (die we daarna zullen treffen).