Van de regen in de drup!

Wederom stond er een mooie wedstrijd op het programma. Daar waar we twee weken geleden tegen het jongere broertje TKB 12 mochten voetballen was vandaag TKB 11 aan de beurt. Gebruik makende van hun weekend OV-kaart kwamen de mannen van TKB aangelopen bij ons sportpark. Mannen was een groot woord. Het waren eigenlijk nog jongens, de meesten zagen eruit als eerstejaars studenten die nog druk bezig waren om hun P te halen. Een jong ogend team dus. Met onze ervaring, voor de meesten is het 20 jaar geleden dat ze hun P hebben gehaald, moesten we deze jonge studenten weerstand kunnen bieden. 

We begonnen met de sterkst mogelijke opstelling. De elf mannen die er waren verdienden allemaal een basisplaats, gewoon omdat ze er waren en omdat je niet met 10 man aan een wedstrijd begint. Aangezien Michel nog steeds niet kon keepen en dit keer vanwege een blessure hadden we Vincent, die ook nog op de loonlijst staat, kunnen overhalen om een wedstrijdje zijn kwaliteiten te tonen. Pa en moe werden opgetrommeld om op de kleinkinderen te passen en met alle liefde was dit snel geregeld. Het shirtje paste Vinnie, zoals zijn koosnaampje is, nog prima en hij zag er onpasseerbaar uit. Wessel had vanuit de TC de behoefte om zich maar een keer met de opstelling te bemoeien. Wat voetbalinhoudelijke kennis was volgens hem welkom na afgelopen nederlagen. Hij transformeerde Tim vanaf de rechtsback positie naar de rechtsbuiten positie onder het motto ‘dan hoef ik zelf niet zoveel te lopen’. Tim, ons loopwonder, sleurt en trekt de hele wedstrijd en ik verdenk hem ervan dat hij na de derde helft hardlopend naar Kielwinderweer, zijn thuisbasis rent. Dion gaf aan dat hij afgelopen woensdag op de training de beste was, blijkbaar levert een dag staken direct resultaat op voor een leerkracht. We hoopten dan ook dat hij de lijn van woensdag door kon zetten en anders adviseren we om de volgende keer op een vrijdag te staken. Na de wedstrijd moesten we concluderen dat we de 30 minuten dat hij langs de lijn stond geen tegendoelpunt hoefden incasseren. Het geeft maar aan dat ook wij indirect last hebben van de hoge werkdruk in het onderwijs. 

Na de gebruikelijk grappen in de kleedkamer en het gebruikelijke wachten op Thijs, die weer eens te laat was, begonnen we aan de warming-up. Deze was van korte duur maar de scherpte was daarin wel zichtbaar. In een miezerige regen floot de altijd goed leidende scheidsrechter Henk Mulder voor het begin van de wedstrijd. Als een stel kamikaze piloten vlogen we de tegenstander tegemoet en probeerden we de jonge studenten te overbluffen. Dit ging de eerste tien minuten vrij aardig en deze tactiek leek te werken. Helaas zetten we de lijn van afgelopen weken door en kwamen we, ook vandaag, ondanks onze tomeloze inzet toch weer op achterstand. De jonge studenten lieten zien dat het wel goed zou komen met het behalen van hun P en met een aantal slimme counters liepen ze de eerste helft vrij eenvoudig uit naar een 0-4 tussenstand. In de rust analyseerden we de eerste helft en kwamen we tot de conclusie dat het helemaal niet zo slecht ging maar dat we ook een beetje pech hadden. Soms zit je nu eenmaal in zo’n hoek.. Met een iets gewijzigde tactiek begonnen we aan de tweede helft. Jeroen was inmiddels binnen komen wandelen en kreeg van de voorzitter van de TC het vertrouwen om de tweede helft direct te starten. Dat vertrouwen beschaamde hij niet en in combinatie met onze tactiek wisten we de schade te beperken tot nog een tegendoelpunt in de tweede helft. Wederom gingen we het schip in, verloren we een pot, gingen we de bietenbrug op en waren we de mindere van de dag. 

Maatschappelijk gezien hebben we onze plicht gedaan en de studenten vertrouwen gegeven in hun kunnen, je zou haast hopen dat er een aantal toekomstige leerkrachten tussen zitten. Onze druk hebben ze in ieder geval goed kunnen weerstaan. Na een miezerige douche waarbij we op zoek zijn geweest naar de waterstralen (het licht was kapot en de douches waren weer eens bedroevend slecht) regende het dikke druppen bier in de kantine en bleef Tim ook daar het tempo vasthouden van de eerste twee helften en zorgde hij ervoor dat we in de kantine in ieder geval niet droog stonden. Ondanks alles was het weer een mooie zaterdag.

Henk Hoekstra