Een wedstrijd in kerstsfeer

zoek de ballen

puntenpakkende grens

Kerstsfeer

Zaterdag 14 december stond de verre uitwedstrijd naar Ter Apel op de planning. In de donkere dagen voor kerst mochten we naar dat stukje Groningen waar de grenzen van ons land letterlijk zichtbaar zijn. Paspoorten en id-kaarten waren mee, immers bij een verkeerde afslag sta je zo bij onze Duitse vrienden in het land. 

Iedereen was keurig op tijd en zodoende was er nog ruimte voor een kopje koffie en het uitspreken van de verwachtingen naar elkaar. Voor minder dan drie punten gingen we dat hele eind niet rijden was de veelgehoorde opmerking. Er waren er ook een paar die echt geen zin hadden. Echter wat is het alternatief op de zaterdagmiddag? Boodschappen doen? Of met je partner een kerstmarkt bezoeken? Zelfs een uitwedstrijd naar Ter Apel klinkt dan aantrekkelijker, bovendien doen we met kerst straks al twee dagen sociaal en gezellig. Er zijn ook grenzen. Met 15 man, Tess en een echte puntenpakkende grensrechter vertrokken we vol goede ambities naar Ter Apel. 

In de auto werd er genoten van de prachtige kerstliedjes, het ‘All I want for Christmas Is You’ en het ‘It’s the Most Wonderful Time of the Year’ galmden door de boxen, we voegden er zelf nog ‘Vrede op Aarde’ aan toen en met deze gedachten kwamen we aan in het gastvrije Ter Apel. Of je daar nou asielzoeker bent of je komt er een wedstrijdje voetballen, je voelt je welkom. De spelerspassen werden niet eens gecontroleerd, hier sprak vertrouwen in de medemens naar uit. In ter Apel weet je dat als je op kerstavond aan komt wandelen er nog wel plek in een herberg is. Zo’n sfeer dus. 

Na een korte warming-up onder de bezielende leiding van onze stand-in aanvoerder Joey begonnen we aan de wedstrijd. Joey mocht aanvoerder zijn omdat zijn vriendinnetje het niet zo eens was met de tekst ‘All I want for Christmas is Joey’. Dus als iemand met kerst nog een plekje vrij heeft bij het gourmetten.. Joey heeft tijd over. 

Tijd om het over voetballen te hebben. Daar ontbreekt het nog wel eens aan in de verslagen en de ijdele voetballers worden nog altijd graag met naam en toenaam genoemd. We begonnen voor deze gelegenheid in de kerstboomopstelling. Lees veel ballen in het veld, achterin een stevige kluit als sluitpost en veel lichtpuntjes in het veld. Met onze topspitsen Wessel, Thomas en Jos weten we dat we wedstrijden kunnen winnen en de ballen er vanzelf invliegen. Na een paar flitsende aanvallen stond de 0-2 door twee prima doelpunten van Thomas op het scorebord. Het middenveld was dynamischer dan ooit met Bram, Joey en Bert en we voelden dat het een mooie middag zou worden. Echter Ter Apel is een prima ploeg met snelle jongens voorin en al vrij snel werden de senioren achterin het elftal op snelheid geklopt. Inmiddels was de 2-2 tussenstand bereikt. Na een schitterende voorzet van Bert kopte Joey al vrij snel de 2-3 tegen de touwen en nadat Jos er op snelheid 2-4 van had gemaakt mochten we van de scheidsrechter even gaan rusten. 

De tweede helft kwamen we wat onder druk te staan en na een aantal dubieuze beslissingen van de scheidsrechter kwam er wat meer oorlog in het veld en was de vrede op aarde ver te zoeken. Ter Apel schuwde een harde overtreding niet en nadat de scheidsrechter onze goudeerlijke grensrechter dhr. Polling overrulde waren de rapen gaar. Als we het voetballend niet konden winnen dan moest het verbaal maar. Onze beste leidsman kon dat gevecht niet aan en stuurde mij met de persoonsomschrijving ‘Irritanto’ voor tien minuten van het veld. Daar waar heel veel mensen het regelmatig zullen denken, sprak deze man het zowaar uit en ik snap het ook wel. Ik vind het ook altijd irritant als ik weet dat iemand anders gelijk heeft en de vinger op de zere plek legt. Het lekkerste is dan ook om je macht in te zetten en zodoende gevoelsmatig die wedstrijd te winnen. Na tien minuten mocht ik er weer in en nadat de scheidsrechter zijn excuus had aangeboden voor zijn uitspraak mocht ik zonder irritant te zijn nog even weer meedoen. Uiteraard bood ik ook mijn excuus aan voor mijn gedrag en complimenteerde ik hem nog even voor zijn eerlijke en duidelijke feedback, hij had ook wel gelijk.... Als de beste vrienden vervolgden we de wedstrijd. 

Ondanks dat we ons best hebben gedaan waren we niet in staat om drie punten mee terug te nemen maar moesten we uiteindelijk genoegen nemen met een schamel puntje. Ter Apel wist namelijk nog twee keer het net te vinden na een aantal goed uitgespeelde kansen. Hoewel de emoties af en toe nog hoog opliepen in het veld waren we het met elkaar eens dat een puntendeling terecht was. Daarnaast past delen goed bij de kerstgedachte. Concluderend kunnen we stellen dat we redelijk aan onze verwachtingen hebben voldaan en we met een rustig gevoel de kerstdagen in kunnen gaan. Volgende week sluiten we het voetbalseizoen nog af met een gezellig snerttoernooi en strijden we om de felbegeerde slagroomtaart. Tot dan! Enne mocht je nog een plekje vrij hebben met kerst. Joey is nog zoekende...

Henk Hoekstra