Een maatje te groot!

Verloting door Giny

Een maatje te groot!

We speelden zaterdag 5 oktober de vijfde wedstrijd van het seizoen. Tot nu toe hadden we er nog maar eentje gewonnen en de laatste wedstrijd waren we behoorlijk van de mat gespeeld. Het vertrouwen was dus niet zo groot. Vandaag stond Wildervank 2 op het programma. Een, zoals later bleek, goed spelend team met een paar reuzen erin. Dit, gecombineerd met een aantal goede voetballers en een zuigende spits, bleek een tegenstander die letterlijk en figuurlijk een maatje te groot was. Maar daarover straks meer. In de loop van de week ging eerst veel energie zitten om alle senioren elftallen te laten voetballen. Het ooit bedachte doorschuifsysteem van onze technische commissie werd uit de kast gehaald, afgestoft en toegepast. Spelers van het eerste schuiven bij een overtal door naar het tweede, van het tweede naar het derde en die weer door naar het vierde. In de selectieteams is het wellicht wat minder lastig om dit toe te passen maar bij een derde elftal vond ik het toch wel een dingetje. Aan de hand van een officiële loting verricht door Giny en onder toeziend oog van Tros sr. was het wedstrijdsecretariaat getuige van een eerlijke verloting. Wessel en Jos waren als eerste aangewezen om deze week hun kunsten te vertonen op een achterafveldje in Delfzijl. Ze kregen de complimenten van het hele team hoe zij zich vooraf instelden op een middagje achter de tegenstander aanrennen en zich hiervoor niet te groot voelden. Vanuit het tweede kregen we Robin en Lars erbij, ook zij voelde zich niet te groot om een wedstrijdje met het derde mee te ballen of beter gezegd een poging daartoe. Onze voorzitter had afgelopen week te horen gekregen dat zijn hamstring het nu toch echt had begeven en kreeg rust voorgeschreven, Arnoud gaf aan dat zijn kuit zijn beste tijd had gehad en Bert zijn rug deed niet precies wat hij wilde. Wellicht had die 7km van Martenshoek in 30.21 toch zijn sporen achtergelaten. We misten dus wat loopvermogen in het team vanmiddag. Daarbij misten we ons gevaarlijke spitsenduo Jos en Wessel. Met enige achterstand begonnen we aan de wedstrijd. Thomas, de spits die we gelukkig nog wel hadden, mocht het deze middag voorin doen met Bram die het vertrouwen van het team kreeg om de doelpunten te maken. Met enige bescheidenheid gaf hij aan dat hij tijdens zijn tijd in het eerste garant stond voor veel doelpunten, een getal met een 5 erin. Voordat er gevoetbald kon worden hadden we nog kort de geplande evaluatie. De afspraken die we aan het begin van het seizoen hadden gemaakt werden kort doorgenomen en de conclusie was dat de randvoorwaarden goed geregeld zijn. Het gehele team kreeg de complimenten van de leiding voor hun inzet, betrouwbaarheid en enthousiasme. Goed gedrag word immers beloond.  Dankzij de inzet van onze jeugdvoorzitter Bert-Jan die zich niet te groot voelde om naar Assen te rijden en onze scheidsrechter op te halen hadden we de beschikking over een heuse KNVB scheidsrechter, dhr. Bakker. Eigenlijk een maatje te groot voor ons niveau maar dat waren er wel meer vanmiddag. Om klokslag 15.15 werd er, met het vertrouwde beeld van de vriendin van Dylan aan de kant, gefloten voor het begin van de wedstrijd. Al snel werd duidelijk dat we ook vanmiddag met een tegenstander te maken hadden die net even te groot voor ons was. We konden zelf geen vuist maken voorin en ondanks de inzet van iedereen zochten we de kleedkamer op met een 0-2 achterstand. Na een bekertje ranja begonnen we de tweede helft in een iets sterkere opstelling maar ook dit hielp niet om de wedstrijd te keren. Wildervank was simpelweg te goed voor ons en beleefde waarschijnlijk een heerlijke middag. Verbaal werd er ook nog één en ander uitgevochten en Thijs probeerde heel stoer nog even het fysieke gevecht aan te gaan met één van de reuzen van Wildervank maar ook dit bewonderenswaardige imponeergedrag bracht geen verandering in het spel. Uiteindelijk dropen we met een einduitslag van 0-5 af en was het tijd voor de verplichte douche en het biertje. Wessel kreeg slachtofferhulp aangeboden en na een biertje of vijf verscheen bij hem gelukkig ook weer een kleine glimlach op zijn gezicht. Volgende week staat er een mooie basisplek voor hem te wachten.  De conclusie van vandaag is dat we nog niet hebben kunnen brengen wat we willen; dat de sfeer er goed inzit; dat iedereen goed gedrag laat zien; dat we nul punten hebben; dat we dus onderaan staan; dat de organisatie staat en dat we nog iemand zoeken met kennis van voetbalinhoudelijke zaken. Wellicht kunnen we Marcel de Groot een keertje inhuren, of zou die zich te groot voor ons voelen? 

Het wordt in ieder geval tijd dat we weer eens boven onszelf uitstijgen. 

Henk Hoekstra