Poldervogels uit is er niks bij!

Op de achtergrond de schapen

Thijs zag alles goed

Juichen na een goal

Zaterdag 16 november stond de uitwedstrijd tegen Meedhuizen op het programma. Na de gebruikelijke kunstgrepen om een elftal op de been te krijgen konden we met een volwaardige selectie aantreden. Meedhuizen was voor ons een onbekend team en ook het dorp Meedhuizen was onbekend voor ons en na vanmiddag snappen we dat. Als iemand ooit dit dorp willen gaan bezoeken dan adviseer ik om dat niet te doen. Het schijnt dat de plaatselijke bakker de antidepressiva door het brood maalt, anders red je het niet hier. Troosteloos, grauw en deprimerend zijn termen die weergeven wat voor beelden het dorp oproept, ik vind het knap dat mensen hier überhaupt willen voetballen. 

Meedhuizen wil graag met het eerste elftal in de vijfde klasse gaan spelen. Geen wedstrijden meer in de kelderklasse van het amateurvoetbal maar gewoon op niveau. Je herkent zulke teams vaak aan een trainer, vrij ongebruikelijk voor teams op ons niveau, je herkent ze ook aan pionnetjes die tijdens de warming up gebruikt worden, je herkent ze aan een positiespelletje tijdens de warming up en je herkent ze aan hun fitheid; twee keer trainen is bij zulke teams meer regel dan uitzondering. Ik vind het altijd mooi als zulke teams zichzelf zo serieus nemen en ik snap het ook wel. In Meedhuizen moet je in jezelf geloven anders komt het niet goed met je. Ze stonden ongeveer al op het veld toen wij aan kwamen wandelen. Ok, we hadden enige vertraging omdat de enige toegangsweg naar het dorp gerenoveerd werd. Lees, het zandpad werd vervangen door heuse klinkers. Aangezien dit het centrum van het aardbevingsgebied is leek asfalt geen goed keuze, dat scheurt alleen maar. We kwamen dus rond 14 uur aanwandelen, een enkeling drukte zijn peuk nog even uit en na een sanitaire stop omdat de alcohol van de avond daarvoor van alles met het darmstelsel deed verwisselden we ons van de kledij. 

De schapen werden van het veld gestuurd en de scheidsrechter floot voor het begin van de wedstrijd. Het eerste kwartier waren we heer en meester. Jos Baar wist al snel het net te vinden na goed druk zetten van het gehele team. Ondanks de geringe trainingsopkomst liet ons team zien dat fitheid ook gewoon tussen je oren zit. De eerste goal lag binnen vier minuten in het netje. Vrij snel daarna wist onze voorzitter met een slimme en technische vaardige voetbeweging de keeper te verschalken. Dat de bal ook nog tussen zijn benen doorging maakte het allemaal nog mooier en met de kennis dat de voorzitter de avond daarvoor weer tot het gaatje was gegaan maakte dit het helemaal compleet. Mocht de keeper van Meedhuizen dit lezen, tot het gaatje gaan is bij onze voorzitter ook echt tot het gaatje gaan. Kortweg is dit je lever op vrijdagavond met een paar biertjes spoelen bij het Italiaanse restaurant Da Meloni om deze daarna te laten verdrinken in de Licor 43. Juist deze voorzitter poorte de keeper en liet de 0-2 aantekenen. Lachende en vrolijke gezichten was het resultaat.

Dat Meedhuizen daarna terugkwam tot 2-2 was een soort van spielerei. Gewoon de tegenstander er even in laten geloven omdat we weten dat we zoveel klasse in huis hebben dat we de voorsprong wel weer uit gaan bouwen. Voor de rust stelde Jos dan ook nog even orde op zaken en ramde de 2-3 tegen de touwen. Het was duidelijk dat we vandaag de laatste plaats zouden verruilen voor een mooie hogere positie op de ranglijst. In de rust kwamen we superlatieven tekort om elkaar te vertellen hoe goed we waren. Het was weer als vanouds genieten met elkaar en de verloren wedstrijden van afgelopen weken waren snel vergeten. De tweede helft was eigenlijk een formaliteit. We counterden er rustig op los terwijl we heer en meester op het veld waren. Jos en Thomas liepen zich te blubber in de spits en Pim, Tim, Bert en René hadden het middenveld compleet onder controle. Achterin stond de verdediging inmiddels als een huis (Jeroen was uitgevallen) en Vos, Dion, Thijs en Lars lieten samen met Michel zien dat verdedigen een gave is. Iedereen stond deze wedstrijd zijn mannetje en gesteund door het massaal meegekomen publiek (bedankt Wessel, leuk dat je er was) wisten we uiteindelijk met 3-4 de punten binnen te slepen. We moeten de complimenten nog geven aan de scheidsrechter van deze middag, deze man voelde goed aan dat we een wedstrijd in de kelderklasse speelden. Overtredingen die zeker geel waard waren werden afgedaan als onkunde en onhandigheid en het mooie was dat deze beste man dit voor beide partijen hanteerde. Het paste allemaal prima bij deze middag. Meedhuizen heeft een middagje voetballes gehad en we hopen dat we hun ambities niet de grond in hebben geboord. Iets van uitzicht of geloof in perspectief gun ik deze mannen, wellicht kan een kleine alcoholische versnapering verlichting bieden in deze donkere dagen. Wij hebben in ieder geval nog even nagenoten met een klein biertje, zelfs bij de voorzitter ging hij er weer in. Maar bij hem is het glas ook altijd halfvol. Volgende week wacht de uitwedstrijd naar Ter Apel, altijd lastig maar vol vertrouwen werken we naar deze wedstrijd toe. Eens kijken welke ambities we dan de grond in kunnen boren.

Henk Hoekstra