Toch de spanning van het kampioenschap????

Afgelopen Vrijdag hadden we de laatste wedstrijdavond voor de VR30+. Met een goede voorbereiding ( oefenpotje tegen HSC VR30+2 met 9-1 gewonnen ) waren we vol zelfvertrouwen en de kans dat het vanavond dan zou kunnen gebeuren om kampioen te worden was groot. Door de spanning die er was waren we zelfs Annemiek vergeten mee te nemen vanaf de club, want op een gegeven moment werd er gezegd we zijn compleet en iedereen stapte in de auto en we vertrokken richting Eelde. We waren nog geen 5 minuten weg, kregen we een apje van Annemiek in de groepsapp. " waar zijn julie"????
Gelukkig was er een auto zonder met alleen maar toeschouwers en die keerde direct om en ging Annemiek ophalen.

Dat er zoveel meegereisde toeschouwers ( bijna het stadion vol ) waren, was fantastisch. Dit geeft alleen maar aan dat het Vrouwen voetbal leeft bij HS'88.

Na een gedegen warming up van de dames werd er door de trainer de opstelling doorgegeven, wat op zich niet veel veranderingen had ten opzichte van de voorgaande wedstrijden. En met in het achterhoofd dat we in iedergeval geen tegendoelpunten moesten krijgen.

De vrouwen van HS'88 mochten de aftrap nemen en de eerste wedstrijd van de avond was begonnen. Al snel was duidelijk dat de vrouwen van Peize het ons niet makkelijk zouden maken en een sterke verdediging hadden neergezet. Het lukte Judith dan ook niet om die actie te maken waardoor ze haar kansen zou kunnen creëren en haar doelpuntje mee te kunnen pakken. Ook Jolanda F had moeite om die kansen te creëren en door aangeven van Judith zelf en de trainer werd besloten om dan judith toch te vervangen door Gini. In de hoop dat er met wat meer snelheid er meer kansen gecreëerd zouden kunnen worden. Dat was inderdad zo, maar tot een doelpunt kwam het niet. Doordat het ons niet lukte om de wedstrijd naar ons toe te trekken, kregen de dames van Peize zelfvertrouwen en werden zelfs een aantal keer gevaarlijk met de kansen die ze kregen. Ondanks onze soliede verdediging, was het nodig dat Wendy haar kunsten moest laten zien. En dan ben je natuurlijk blij als trainer dat je zo'n keeper als Wendy in het doel hebt staan.

Naarmate de wedstrijd vorderde werd het duidelijk dat dit potje niet gewonnen zou worden en gaat eindigen op de voor ons zo bekende brilstand 0-0.
Waren het dan toch de zenuwen???? Het lukte gewoon niet om de gecreëerde kansen te benutten en natuurlijk is dat ook de verdienste van de dames van Peize, die het onze dames behoorlijk moeilijk hadden gemaakt.

Maar goed, nog steeds geen verlies en alvast 1 punt in de pocket voor deze avond.

Op naar de tweede wedstrijd.