HS88 Vrouwen 2 verliest uit tegen VMC Amicitia 3-1 (1-1 rust)

Vrouwen 2 tegen VMC Amicitia

Alweer de derde competitiewedstrijd dit jaar en nu uit tegen Amicitia. Amicitia is Latijn voor vriendschap. Ook het woord amicaal is er weer vanaf geleid. De eerdere ervaringen met Amicitia bewezen dat deze naam niet een loze naam is maar echt een leuke ploeg om tegen te spelen. Ze waren ook al op ons veld toen er opnames werden gemaakt met de drône. We hadden er zin in en we hadden goede hoop op een overwinning.

We speelden tot onze verrassing op gras. Blijkbaar regent het in de stad minder dan bij ons in Hoogezand en we konden het hoofdveld van BlauwGeel gebruiken. Ik had nog nooit van deze vereniging gehoord, maar dat lag aan mij want ze zijn al in 1915 opgericht. 
Er stond een harde wind over het veld en nadat Judith de toss gewonnen had kozen we ervoor om met de wind in de rug te beginnen. We hadden gekozen voor een 4-3-3 opstelling om veel druk te kunnen zetten op de opbouw van de tegenstander en zodoende zover mogelijk van onze eigen goal af te spelen. In het begin lukte dit heel aardig en HS’88 creëerde een paar mooie kansen waar we uit hadden moeten scoren. Maar liefst 3x alleen op de keeper af die moeten er gewoon in, echter....
Amicitia was met name sterk in de omschakeling na balverlies van ons. Een foutje in de achterhoede van HS’88 werd gelijk door Amicitia lang op de spits gespeeld over Josien heen en de aanvoerster van Amicitia faalde 1 op 1 met Marion niet en maakte tegen de verhouding in 1-0. HS’88 bleef goed voetballen echter door de harde wind waren de ballen naar de voorhoede vaak te hard en daardoor onbereikbaar. Toch was het Marechaussee in spé Skuurrie die vlak voor rust de 1-1 binnen knalde. Altijd lekker zo vlak voor de thee nog scoren, dat doet vaak psychologisch wat met de tegenstander.
Na de thee begonnen we slap. De tegenstander maakte het veld goed klein als wij balbezit hadden en daar hadden we de nodige moeite mee. Ook nu weer was Amicitia gevaarlijk in de omschakeling en nu had Amicitia de wind mee en was eerlijk gezegd ook sterker. De aanvoerster van de tegenpartij bleek deze middag een ware plaaggeest voor de defensie van de paarshemden en kwam keer op keer gevaarlijk door. De wedstrijd werd ook grimmiger en van vriendschap was niet veel meer te merken. Amicitia appelleerde op zo’n beetje elke vermeende overtreding of handsbal en de op grote afstand fluitende scheidsrechter nam dit tot frustratie van de HS dames gretig over. Niet zo gek natuurlijk als je een definitie van vriendschap erbij pakt.

Je helpt een vriend altijd, je steunt hem altijd. Je vraagt je niet af of je het ‘eigenlijk’ wel met hem eens bent, je steunt want hij is je vriend. Die steun heeft je vriend natuurlijk het meest nodig als hij iets gedaan heeft wat niét door de beugel kan. Dus juist dan steun je hem extra, dat is onvoorwaardelijke vriendschap. Vrienden verwachten dat van elkaar.

Toch was Amicitia in de tweede helft de bovenliggende ploeg, geholpen door de wind en door net wat feller te zijn wist hun aanvoerster nog 2x te scoren en kon HS’88 daar, buiten wat kansen, niets tegenover zetten. Opnieuw verliest HS’88 en verliest hiermee de aansluiting met de middenmoot. Volgende week maar weer opnieuw proberen en dan proberen verder te komen in de beker.